Het MC

Het MC is - net zoals de Ascendant - eigenlijk een abstract thema, omdat het een snijpunt voorstelt tussen een as en een dierenriemteken.  De naam voluit is: “Medium Coeli”, ofwel het midden van de Hemel (noot: het heet het MC omdat het noch vrouwelijk, noch mannelijk is, maar iets dat het midden houdt tussen beiden, dus neutraal, en het neutrale is altijd zakelijk).

Het MC is elke plaats die het (voor dit leven) bedachte evenwicht symbolisch tot uitdrukking moet brengen. Het is een plek van verzoening. In zoverre markeert het thema dat gevormd wordt door de as van het 4^e  en 10^e Huis, op de cusp van het 10^e Huis, elke plaats die aan het eind van het leven het doel of de verlossing voorstelt.

Hier verkrijg ik de oplossing van mijn levensraadsels. Hier mondt de dialectiek tussen these (mannelijk) en antithese (vrouwelijk) uit in een synthese waarin ik mijn rust kan vinden die ik in het aangezicht van de dood kan zien als een vreedzaam afscheid dat ik me altijd gewenst heb.

Des te meer ik in mijn leven de weg van de these ga (en daarbij de weg van de anti-these verban) of de weg van de anti-these ga (en daarbij de weg van de these verban), des te meer raak ik verwijderd van de synthese en des te pijnlijker wordt de confrontatie aan het eind van mijn weg.

Als ik echter de weg van de these ga en me kan voorstellen dat de weg van de anti-these ook mogelijk is en ik deze accepteren kan, dan zal de synthese mij niet zo doen schrikken. De enige route om deze middenweg te bewandelen is die van de zelfkennis (met zijn vraag: wie ben ik?). Deze zal leiden tot de slotsom dat zowel these als anti-these in gelijke mate in mij aanwezig zijn.

Als ik in mijn leven uitsluitend de weg van zelfverrijking zou gaan (met zijn vraag: wat krijg ik?) en waarmee ik alleen en uitsluitend de these zou verwerkelijken, dan zou ik in een hoge mate van eenzijdigheid verzeilen, waarbij de synthese mij aan het eind van mijn leven me volledig onvoorbereid en meestal ook uiterst pijnlijk zal treffen.

Zo bezien is het dierenriemteken van mijn MC elk thema waaromtrent aan het eind van het leven een synthese, dus be-middeling, zal plaatsvinden. Daarmee is het ook een thema dat tijdens mijn gehele leven plotseling en daarmee betoverend in mijn innerlijk naar verlossing verlangt. Zo is mijn MC  een verzameling van thema’s dat - in elk geval - als een gemis in mijn leven wordt ervaren. Ik kan aan datgene wat uiteindelijk tot stand gebracht moet zijn, afleiden wat vandaag de dag nog niet is bereikt en daarmee een innerlijk conflict creëert.

Het MC is dus iets dat ik nu nog niet beheers!!

Heel banaal gezegd: als ik een Weegschaal MC heb, dan ben ik niet rijp voor een partner. Dat betekent niet dat ik in mijn leven geen partnerships zal hebben. Maar deze zijn conflict veroorzakend, onverwacht en eenzijdig. Om dit zich niet in evenwicht  bevindende thema te verbeelden, leg ik allereerst die kaart die aangeeft wat het MC me in eerste instantie zeggen wil. Ik leg dus een “zuivere” kaart (dus geen combinatiekaart) direct op het MC.

Heb ik een Steenbok Ascendant, dan zal dat (in de meeste gevallen) een Schorpioen MC zijn. Daarom leg ik de kaart “De Verleider” op de hoogste plek binnen het legplan.

Dit thema is nu niet in evenwicht: hetzij doordat het bereik van de onderwereld, de wereld van ideeën en beelden te groot is, hetzij doordat ik hier te weinig aandacht aan schenk. Aan het eind van mijn leven betekent het Schorpioen MC dat er een metamorfose plaatsvindt: een  radicale omwenteling van alle waarden die ervoor zorgen dat ik niet langer een aanbidder van de aanvoegende wijs (ik zou moeten, ik zou eigenlijk .. ) zal kunnen blijven. Ik zit beklemd in het rijk der ideeën, in het rijk der beelden. Ik kan me de MC-vraag op twee manieren stellen:

Waar bevindt zich iets in mij niet in het midden, niet in evenwicht?

Wat is het gebied dat tot oplossing en verlossing zal leiden?

Bij 1): De eerste vraag wordt beantwoord door de “zuivere”kaart, die ik direct op het MC heb gelegd en waarover ik nu een poosje mediteer.

Bij 2): De tweede vraag verlangt dat ik het thema van het MC bekijk en me de verder voerende vraag stel: waar staat de heerser van 10? Net zoals bij de Ascendant de heerser van 1 mij  vertelt hoe de binnenste persoon in de kern van mijn subjectieve wezen gestalte krijgt, zo vertelt de heerser van 10 mij, waar de oplossing plaatsvindt (huis) en hoe de oplossing gestalte gaat krijgen (dierenriemteken).

Een opmerking over de verdere dialectiek van het MC moet nog worden toegevoegd: Het is weliswaar zo dat het doel van het MC gericht is om op het einde van het leven ontsluierd en daarmee verlost en opgelost te worden, echter het MC is tegelijkertijd ook de uitkomst van elke afgesloten handeling binnen ons leven. Het is hier net als met een holografische laserfilmplaat. De totale plaat geeft het hologram weer - net zoals het MC in de eindsituatie. Als men de plaat in 10 stukken slaat, dan bevindt zich op elk brokstuk het gehele hologram, alleen in een zwakkere vorm. Zo mondt elke projectie in dezelfde ervaring uit en leert de mens al tijdens zijn leven, zoals het heet, zijn doel te bereiken. Het behoeft nauwelijks uitleg dat het doel wat tijdens het leven bereikt wordt, niet hetzelfde doel is als wat we ons hadden voorgenomen te bereiken.

Mercurius en Venus

Mercurius en Venus vertolken in de horoscoop elk een tweetal tekens. Venus vertegenwoordigt de tekens Stier en Weegschaal en Mercurius de tekens Tweelingen en Maagd. Omdat deze planeten slechts één keer voorkomen in een horoscoop, is het dus niet duidelijk op welke manier ze geduid moeten worden; de Tweelingen-Mercurius is een andere persoon dan de Maagd-Mercurius.

De Strateeg 

kaart ‘de Strateeg’: Mercurius/Mercurius

En omdat het twee verschillende personen zijn, kan men iets met de kaarten doen wat in de gewone astrologie nog niet gedaan is: ze combineren.

Dit roept natuurlijk de vraag op hoe je een planeet die maar één keer in een horoscoop voorkomt met zichzelf kan laten combineren. Een voorbeeld hiervan is een horoscoop met een Ascendant in Stier, waarbij Venus (als heerser van de Ascendant) in het teken Weegschaal staat. Dan is er sprake van een combinatie Venus-Venus.

De Ascendant

Omdat het van groot belang is om de essentie van de Ascendant te begrijpen, volgt hieronder integraal de beschrijving uit het werkboek bij de Mandala-Horoscoop.  Belangrijke stukken uit de tekst zijn gearceerd.

‘Ascendre’  betekent ‘stijgen’. Het woord wil in astrologische zin het volgende uitdrukken:  uit de onbewuste omgeving van het zielenlandschap stijgt periodiek een bepaalde ziel op die belichaamd wordt door bepaalde samengestelde ingrediënten die incarneert in de zichtbare wereld. Het punt waarop de ziel zichtbaar wordt, is het geboortepunt. Zo ontspruit dus de geboortehoroscoop. Trekt men vanaf de geboorteplaats een lijnrechte lijn naar het oosten (dus in de richting waarin de Zon opgaat), dan raakt deze lijn in de sterrenhemel een bepaalde dierenriemgraad (b.v. 4 graden Boogschutter). Dit punt is dan de Ascendant. Zijn betekenis is bij de verschillende stromingen binnen de Astrologie verschillend. Iedere astrologieschool heeft hierover een eigen opvatting: zo ook wij!

Ons beeld ziet er als volgt uit: we stellen ons voor dat de mens een Russisch poppetje is, zo’n ‘pop-in-de-pop’ . Hij bestaat dus uit personen die zich in andere personen bevinden. Zo zijn  Mars, Venus, Mercurius, Uranus, etc. allemaal eigen personen.  Al deze personen, zeg maar poppen, passen in elkaar zodat de buitenwereld slechts een persoon ziet als de buitenste pop.

Deze buitenste poppenschaal kan uit een mengsel bestaan van drie personen, namelijk de Zon (het Ego), en de poppen Venus en Mercurius.  Deze drie personen vormen ofwel de buitenkant ofwel de eerste schaal en ieder mens kan over deze verkleedvormen elk moment vrij beschikken.

Het is belangrijk te weten dat deze drie (eigenlijk vijf, omdat Venus en Mercurius tweemaal voorkomen) personen nooit verdrongen kunnen worden. Symbolisch gezien wordt dit benadrukt door het feit dat de Zon, Venus en Mercurius geen vierkant (90°) kunnen maken met elkaar in een horoscoop, laat staan een oppositie (180°).  Zij vormen dus de buitenkant van de Russische pop. Natuurlijk kunnen deze personen problemen hebben met elkaar : zij kunnen door andere (onbewuste of bewuste) personen in stelling worden gebracht, gemanipuleerd, lastig gevallen worden of bezeten zijn, maar zij blijven oppervlakkig en daarmee toegankelijk voor het bewustzijn.

Zij worden - in tegenstelling tot andere personen - nooit in zijn geheel  verdrongen, d.w.z. naar de binnenste der poppen gestuurd, waar ze niet meer door het bewustzijn bereikt kunnen worden.